Παιδική παχυσαρκία και απλά "κόλπα" για να την αποφύγετε.

Η διατροφική εκπαίδευση στα παιδιά είναι ένα από τα δύσκολα μέρη στην επιστήμη της διατροφής. Αυτό που το καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο είναι το ότι συνήθως το πρόβλημα ξεκινάει από τους γονείς. Οι λάθος διατροφικές συνήθειες που κληρονομούν τα παιδιά από τους μεγάλους είναι δύσκολο να ανατραπούν στην πορεία, όταν δεν είναι πραγματικά διατεθειμένοι οι γονείς να αλλάξουν.

Το φορτωμένο πρόγραμμα της σύγχρονης μητέρας έχει αλλάξει τις διατροφικές συνήθειες όλης της οικογένειας, επιλέγοντας τρόφιμα πιο πρόχειρα που μαγειρεύονται ακόμα πιο γρήγορα αλλά και πολλές οικογένειες να καταφεύγουν σε έτοιμα φαγητά. Η παιδική - εφηβική διατροφή, όμως, παίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή του ανθρώπου, γιατί στην περίοδο αυτή υιοθετούμε διατροφικές συνήθειες που, αν είναι οι σωστές, ελαττώνουμε τις πιθανότητες να νοσήσουμε ως ενήλικοι από παθήσεις φθοράς, όπως πίεση ή σακχαρώδη διαβήτη κ.ά.

Η επιτυχία, νομίζω, θα ήταν να μάθουμε στα παιδιά μας να έχουν από μικρά διατροφική νοημοσύνη! Να μπορούν από μόνα τους να αντιληφθούν τι σημαίνει πείνα αλλά και τι κορεσμός! Να είναι ανεξάρτητα και να μπορούν να παρασκευάζουν τα γεύματά τους από μόνα τους, αλλά να έχουν και άποψη για το τι τους αρέσει και τι απεχθάνονται. Έτσι, λοιπόν, ως ειδικός θα σας πώ ότι αρχικά δεν πρέπει να υπάρχει η λέξη "απαγορεύεται" στο διατροφικό λεξικό του παιδιού σας. Η απαγόρευση σίγουρα φουντώνει τη φαντασία του κι επειδή από τη φύση τους τα παιδιά είναι αντιδραστικά, έτσι μπορούν να υποτροπιάσουν και να χάσετε τον έλεγχο. Να τους επιτρέπετε την κατανάλωση όλων των τροφίμων, αλλά τονίζοντας πάντα τη σημασία του μέτρου και να μην ενοχοποιείτε ποτέ καμία τροφή.

Μην περιμένετε να κάνουν τα παιδιά σας πράγματα που δεν βλέπουν να κάνετε εσείς. Σήμερα 7 στα 10 παιδιά δεν τρώνε πρωινό αλλά και 8 στους 10 γονείς επίσης. Έχουμε παραλείψει το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Το σωστό, όμως, είναι να τρώτε πάντα πρωινό και να είστε παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά σας.

Ένα ακόμα λάθος είναι ότι στη διατροφή του παιδιού πολλές φορές μπλέκονται και οι παππούδες μας. Πάντα με καλό σκοπό, έχοντας, όμως, στο μυαλό τους την άποψη εκείνη ότι υγιή είναι τα στρουμπουλά παιδιά, κάνουμε εικόνα εκείνους να τρέχουν πάντα πίσω από τα παιδιά με ένα πιάτο φαγητό, Πιέζοντας να φάνε και την τελευταία μπουκιά, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα ότι η τελευταία μπουκιά είναι η δύναμή μας, προκαλώντας έτσι αισθήματα εκφοβισμού. Είναι λάθος μεγάλο να χρησιμοποιούμε το φαγητό ως επιβράβευση. Δημιουργούμε έτσι στα παιδιά μια σχέση εξάρτησης φαγητού και καλής πράξης. Αρχικά οι καλές πράξεις πρέπει να γίνονται με ανιδιοτέλεια. Προτιμήστε άλλους τρόπους να τους επιβραβεύετε. Το φαγητό είναι για την ανάπτυξη και την επιβίωση του παιδιού και δεν πρέπει να έχει άλλο ρόλο.

Πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με τα παιδιά τους, γιατί συνήθως υπάρχει μια μεγάλη γκάμα φαγητών που τα παιδιά δεν θέλουν, όπως το ψάρι και τα όσπρια. Το μυστικό σε αυτή την περίπτωση είναι η φαντασία σας. Με την πίεση να φάει κάτι που δεν θέλει ή δεν υπάρχει λόγος ( όταν υπάρχει δυσανεξία ή αλλεργία) να φάει, μόνο καυγάδες θα προκαλέσετε. Βρείτε τρόπους να εντάξετε στη διατροφή του κρυφά τρόφιμα που δεν θέλει. Αν, για παράδειγμα, το παιδί σας δεν θέλει τα όσπρια μπορείτε να του τα παρουσιάσετε με άλλη μορφή, όπως αλεσμένα σε μορφή πουρέ. Αν δεν τρώει λαχανικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορα μαχαίρια κοπής, κάνοντας έτσι διάφορα σχήματα που θα μετατρέψουν το φαγητό σε παιχνίδι και θα το δελεάσουν να τα φάει.

Θεωρώ πως η μάζωξη γύρω από το τραπέζι είναι μια ευκαιρία να βρεθεί όλη η οικογένεια μαζί. Πλέον τα περισσότερα τραπέζια είναι τοποθετημένα μπροστά στην τηλεόραση. Αυτό είναι ένα λάθος παράδειγμα για τα παιδιά σας. Όταν τρώμε μπροστά σε τηλεόραση ή υπολογιστή είμαστε αφηρημένοι και εμείς και τα παιδιά με αποτέλεσμα η προσοχή μας να στρέφεται στο τι παρακολουθούμε και όχι στο τι και πόσο τρώμε. Παιδιά που τρώνε μπροστά στην τηλεόραση απασχολημένα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα από τα παιδιά που επικεντρώνονται στο πιάτο τους την ώρα που τρώνε.

Μην ξεχνάτε ότι για τις λάθος διατροφικές συμπεριφορές των παιδιών μας συνήθως ευθυνόμαστε εμείς οι μεγάλοι και κάνοντας εμείς την αλλαγή, γινόμαστε παράδειγμα προς μίμηση.

Θανάσαινας Χρίστος

Κλινικός Διατροφολόγος Ειδικευθείς στη Διατροφική Νοημοσύνη